یک متخصص زنان و زایمان هشدار داد؛ عوارض خطرناک دخالت در تاریخ تولد
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، نسبت به دخالت والدین در تاریخ تولد نوزاد که ممکنست منجر به بروز عوارض ماندگار، ناتوانی و حتی مرگ فرزند آنها شود، هشدار داد.
به گزارش طب اصیل به نقل از مهر، پریچهر پورانصاری، با اشاره به اینکه طول دوره حاملگی در انسان ۲۸۰ روز یا ۴۰ هفته است، اظهار داشت: اغلب زنان حامله که کاندید زایمان طبیعی هستند، در فاصله ۳۹ تا ۴۰ هفته زایمان می کنند اما در حدود ۱۰ درصد آنان ممکنست حاملگی فراتر از ۴۰ هفته ادامه پیدا کند که حداکثر تا ۴۲ هفته باید صورت گیرد. این فلوشیپ زنان و زایمان، اضافه کرد: گاهی به دلیلهای مختلفی نظیر بیماری، نداشتن شرایط زایمان طبیعی، مشکلات مادر و جنین و مواردی از این قبیل زایمان به تجویز پزشک به صورت برنامه ریزی شده انجام می گیرد. اما این زایمان برنامه ریزی شده نیز در آخر ۳۹ هفتگی حاملگی سفارش می شود و هر گز پیش از ۳۹ هفته سفارش نمی گردد. بگفته پورانصاری، بچه هایی که زودتر از ۳۹ هفته تمام و بدون اندیکاسیون یا مورد اورژانسی متولد می شوند، معمولاً در معرض یکسری عوارض خصوصاً عوارض تنفسی و سندرمی به نام دیسترس تنفسی قرار می گیرند که این سندرم اغلب در نوزادانی که بین ۳۷ هفته تا ۳۹ هفته متولد می شوند بروز می کند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به اینکه عوارض تنفسی به وجود آمده گاهی منجر به بروز عوارض ماندگار در نوزاد می شود اظهار نمود: گاهی این دیسترس تنفسی بسیار مقاوم به درمان است و به درمان های رایجی که برای این نوزادان انجام می شود پاسخ نداده و متأسفانه منجر به مرگ نوزاد می شود. پورانصاری ضمن هشدار به والدین اشاره کرد: از دخالت و دستکاری در زمان زایمان مگر در موارد اورژانسی که ادامه حاملگی برای جان مادر و جنین خطر دارد باید جدا اجتناب کرد. این فلوشیب زنان و زایمان بیمارستان شهدای تجریش، با بیان این مطلب که زایمان زودتر از ۳۹ هفته به هیچ وجه سفارش نمی گردد اظهار داشت: متأسفانه این روزها باب شده والدین می خواهند تاریخ تولد فرزندشان را یک زمان و روز خاصی قرار دهند که اگر سن حاملگی کمتر از ۳۹ هفته کامل باشد اصلاً کار پسندیده ای نیست و کاملاً غیر علمی است و اصلاً سفارش نمی گردد. او در آخر ضمن هشدار به والدین، اشاره کرد: عوارض تنفسی که در نوزادان نارس ایجاد می شود علاوه بر اینکه ممکنست موجب بروز عوارض ماندگار و ناتوانی در نوزاد شود، بار اقتصادی سنگینی برای خانواده و اجتماع در بر خواهد داشت و گاهی نیز ممکنست منجر به مرگ نوزاد شود.