دعوای چامسکی و شاگردانش شدت گرفت

طب اصیل: گروهی از عصب شناسان براین باورند که کلمات در درجه اول برای برقراری ارتباط به کار می روند و نه برای فکر کردن و استدلال. در مقابل، چامسکی و دیگر زبان شناسان با ایده عصب شناسان مخالفند.

غزال زیاری: هزاران سال است که فیلسوفان درباره ی هدف ظهور زبان بحث و گفتگو می کنند. افلاطون معتقد بود که زبان، عنصری ضروری برای تفکر است و دراین باره اظهار داشته بود: «فکر گفتگوی درونی و خاموش روح انسان با خودش است.»

به گزارش طب اصیل، پژوهشگران مدرن مختلفی هم دیدگاه های مشابهی دارند. نوام چامسکی، زبان شناس دانشگاه M.I.T از دهه ۱۹۶۰ استدلال می کرد که انسان از زبان برای استدلال و دیگر شکل های فکری بهره می برد و می اظهار داشت: «اگر زبان گرفتار کمبود باشد، فکر نیز کم می آورد.»

«اولینا فدورنکو» یکی از دانشجویان حاضر در کلاس دکتر چامسکی در مقطع کارشناسی بود که نظریه او را شنید. فدرونکو دراین باره اظهار داشت: «واقعاً این ایده را دوست داشتم. ولی بسیاری از چیزهایی که چامسکی می گفت، به شکلی بیان می شد که گویا واقعیت دارند.»
نتایج ۱۵ سال تحقیق
سال ها بعد دکتر فدورنکو به عنوان عصب شناس شناختی دانشگاه M.I.T، از اسکن مغزی جهت بررسی چگونگی تولید زبان توسط مغز بهره برد و بعد از ۱۵ سال تحقیق، به نتیجه ای اعجاب انگیز رسید: «ما برای فکر کردن به زبان نیاز نداریم.»

او دراین باره توضیح داد: «وقتی آغاز به ارزیابی و فکر کردن می کنید، حمایتی برای این نقش زبان در تفکر پیدا نمی کنید.»

دکتر فدورنکو این بررسی را از سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) شروع کرد؛ در آن زمان مطالعات حکایت از آن داشت که همان مناطق مغز که برای به کارگیری زبان مورداستفاده قرار می گیرند، در هنگام استدلال یا انجام محاسبات نیز فعالند؛ اما درنهایت او و دیگر پژوهشگران به این جمع بندی رسیدند که این همپوشانی، درحقیقت نوعی سراب است.

ازجمله مشکلات نتایج اولیه این بود که اسکنرها نسبتاً خام بودند. دانشمندان با ترکیب نتایج همه داوطلبان، از اسکن های مبهم به دست آمده نهایت بهره را بردند و میانگین کلی فعالیت مغز را به دست آوردند. در ادامه تحقیقات، دکتر فدورنکو از اسکنرهای قوی تری بهره برد و آزمایش های بیشتری را انجام داد. بدین ترتیب او و همکارانش توانستند اطلاعات کافی از هر فرد جمع آوری کنند و تصویری دقیق از مغز به دست آوردند.

منبع: طب اصیل