خطر مصرف مواد خوراکی حاوی قند مصنوعی برای روده

متخصصان تغذیه دریافتند که شیرین کننده های مصنوعی رایج می توانند باکتری های مفید داخل روده را به میکروب هایی مضر و خطرناک تبدیل کنند و ازاین رو، امکان دارد سبب مشکلات جدی در سلامت همچون عفونت خونی (سپتیسمی) و از کار افتادن یک باره اندام های مختلف در بدن شوند.
به گزارش طب اصیل به نقل از ایسنا، متخصصان دانشگاه آنگلیا راسکین دریافتند که جایگزین های مصنوعی قند مانند ساخارین، سوکرالوز و آسپارتام که در آدامس، نوشیدنی های رژیمی، بستنی، غذاهای پخته شده در فر و حتی برخی ویتامین ها و داروها وجود دارد، می تواند باکتری های مفید روده مانند ای کولای و ای فاکالیس را به باکتری های خطرناک تبدیل کند.
دکتر هاوُوی چیچگر، نویسنده این مطالعه و مدرس ارشد علوم پزشکی در دانشگاه آنگلیا راسکین، اظهار داشت: مطالعه ما اولین مطالعه ای است که نشان داده است بعضی از شیرین کننده های موجود در غذا و نوشیدنی مانند ساخارین، سوکرالوز و آسپارتام می تواند باکتری های طبیعی و سالم را به عوامل بیماری زا تبدیل کند.
این مطالعه نشان داد که مصرف شیرین کننده های مصنوعی به مقدار دو قوطی نوشابه رژیمی در روز، می تواند توانایی این باکتری ها را به حمله به بافت پوششی روده و از بین بردن آنها افزایش دهد.
دکتر چیچگر اظهار داشت: این تغییرات بیماری زا شامل تشکیل لایه میکروبی و افزایش چسبندگی و حمله باکتری ها به سلول های بافت پوششی روده انسان است.
وی ادامه داد: این تغییرات می تواند منجر به حمله باکتری های روده به روده ما و صدمه به آن شود و منجر به عفونت خونی و از کار افتادن اندام ها شود.
مطالعاتی که پیش تر انجام شده، نشان داده است که تشکیل این نوع لایه میکروبی ارتباط نزدیکی با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک و افزایش ریسک بیماری ها دارد و می تواند سبب عفونت های در رابطه با اندامهای بدن شود.
محققان همینطور دریافتند که باکتری های ای کولای و ای فاکالیس هم می تواند در کبد، غدد لنفاوی و طحال تجمع یافته و منجر به ایجاد عفونت شود.
از آنجائیکه محبوبیت شیرین کننده های مصنوعی بیشتر شده است و بیشتر از هر زمان دیگری سهمی بزرگ تر از رژیم غذایی انسان ها را می سازند، نویسندگان می گویند «درک این که این افزودنی غذایی بر میکروب های روده چه تاثیری می گذارد و چگونه میتوان این آثار مخرب را بهبود بخشید، بسیار حیاتی می باشد.»
به گزارش ایندیپندنت، این مطالعه در مجله بین المللی علوم مولکولی انتشار یافته است.

منبع: طب اصیل