یک فوق تخصص خون و سرطان بالغان عنوان کرد؛ وضعیت شیوع لنفوم در جوانان

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اعلان اینکه لنفوم شایع ترین سرطان بالغان جوان است، اظهار داشت: لنفوم ها دارای دو نوع هوچکین و غیرهوچکین هستند.
به گزارش طب اصیل به نقل از مهر، شراره سیفی فوق تخصص خون و سرطان بالغان بیمارستان مسیح دانشوری، سرطان های لنفاوی یا لنفوم را نوعی بدخیمی عنوان نمود که از سلول های سیستم ایمنی بدن منشأ می گیرند که مسئول دفاع از بدن در مقابل عوامل خارجی مثل عفونت هستند. به گفته ی ایشان، سلول های مذکور در غدد لنفاوی، مغز استخوان، طحال و خیلی از ارگان های دیگر بدن وجود دارند. وقتی لنفوم ایجاد می شود، لنفوسیت ها (نوعی گلبول سفید خونی)، بیش از حد و خارج از کنترل رشد می کنند و به صورت بزرگ شدن غدد لنفاوی که در بدن پراکنده هستند مشاهده می شوند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در ادامه اظهار داشت: گاهی بزرگی غدد لنفاوی فقط در یک ناحیه دیده می شود مثلاً در گردن و گاهی نیز در نواحی گوناگون بدن مثل گردن، زیر بغل، کشاله ران ایجاد می شود. سیفی با اشاره به اینکه لنفوم ها به دو نوع عمده هوچکین و غیرهوچکین تقسیم می شود، اضافه کرد: متخصص پاتولوژی برمبنای شکل سلول لنفوئیدی و با بهره گیری از رنگ آمیزی های مخصوص این دو نوع لنفوم را از یکدیگر تمایز می دهد. وی اظهار داشت: علت بروز لنفوم ها ناشناخته است و برخی افراد بیشتر در معرض بروز این بیماری قرار دارند. سیفی، ابتلاء به ایدز، سابقه پیوند( کلیه، قلب و سایر ارگان ها)، بیماریهای خود ایمنی مادرزادی، سابقه عفونت هایی مثل هپاتیت C و هلیکوباکترپیوری، سابقه تماس با مواد شیمیایی و بنزن را همچون عواملی برشمرد که احتمال ابتلاء به لنفوم را بیشتر می کند. به گفته ی ایشان، سابقه رادیوتراپی و احتمالاً مصرف سیگار نیز می تواند خطر ابتلاء به لنفوم را افزایش دهد. فوق تخصص خون و سرطان بالغان، لنفوم را از شایع ترین سرطان ها در بالغان جوان عنوان نمود که شیوع دقیق آن در ایران معین نیست و اشاره کرد: شیوع لنفوم غیرهوچکین ۱۰ برابر بیشتر از لنفوم هوچکین است. سیفی، از علایم این بیماری به بزرگ شدن بدون درد غدد لنفاوی، تب، کاهش وزن، بی اشتهایی، تعریق شبانه، خارش سر تا سر بدن اشاره نمود. وی، سرفه و تنگی نفس را یکی دیگر از علایم لنفوم ها عنوان نمود که وقتی غدد لنفاوی داخل قفسه سینه بزرگ شوند (با گرافی سینه و سی تی اسکن ریه مشخص می شود) بروز می کند. سیفی با اشاره به اینکه علایم مذکور در بیماریهای عفونی و خود ایمنی نیز دیده می شود اظهار داشت: تشخیص قطعی بیماری لنفوم توسط پزشک و بعد از انجام آزمایش های گوناگون و در نهایت نمونه برداری از غدد لنفاوی امکان پذیر است. وی سفارش کرد: افراد در صورت داشتن هر یک از علایم مذکور به ویژه اگر بیش از دو یا سه هفته ادامه داشته باشند، بیمار حتما باید به پزشک مراجعه کند تا بوسیله انجام آزمایش ها و عکسبرداری های لازم لنفوم را از سایر بیماریها افتراق دهد. سیفی، افتراق لنفوم هوچکین از غیر هوچکین و همین طور افتراق انواع لنفوم نان هوچکین از یکدیگر را بسیار ضروری دانست برای اینکه درمان، میزان پاسخ به درمان و میزان مرگ و میر آنها متفاوت می باشد. به گفته ی ایشان، ۸۰ تا ۸۵ درصد موارد لنفوم هوچکین کاملاً درمان می شود و دیگر بیماری عود نخواهد کرد. در صورتیکه در مورد لنفوم غیرهوچکین این میزان متفاوت می باشد. از آن جایی که لنفوم نان هوچکین خود به خود به انواع گوناگون تقسیم بندی می شود، هر یک از انواع آن نیز پاسخ به درمان متفاوتی دارند. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اشاره کرد: بعد از تشخیص بیماری لنفوم نان هوچکین یا هوچکین در فرد، پزشک معالج با انجام اقداماتی مرحله بیماری را ارزیابی می نماید، برای اینکه مرحله بیماری در انتخاب نوع درمان و پیش آگهی بیمار تأثیرگذار است. وی اشاره کرد: تشخیص سریع لنفوم ها و در مراحل اولیه بیماری معمولاً پاسخ بهتری به درمان می دهد. اما متأسفانه برای تشخیص سریع لنفوم ها برخلاف سرطان هایی نظیر پستان و روده بزرگ، دهانه رحم یا پروستات روش غربالگری مشخصی وجود ندارد. سیفی درمان بیماران مبتلا به لنفوم را شامل شیمی درمانی، پرتو درمانی یا پیوند مغز استخوان ذکر کرد که برحسب مرحله بیماری و یا در صورت عود بیماری متفاوت می باشد و تصریح کرد: در سالهای اخیر استفاده از درمان های جدیدتر مثل داروهای ایمنوتراپی و درمان های هدفمند در افزایش طول این بیماران سهم به سزایی داشته است. این فوق تخصص خون و سرطان بالغان، در آخر به بیماران مبتلا به لنفوم سفارش کرد: این افراد به سبب ضعف سیستم ایمنی بیشتر در معرض عفونت ها قرار دارند بدین سبب در وضعیت پاندمی کووید ۱۹ به این بیماران سفارش می شود که ضمن رعایت دقیق پروتکلهای بهداشتی، اجتناب از ترددهای غیرضروری، پرهیز از حضور در مکان های پرازدحام، حفظ فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و شستشوی دست ها، با تغذیه مناسب، ورزش و دوری از استرس خودرا در مقابل بیماری حفظ کنند.