پزشکی سلامت طب

چه زمانی چاقی باعث مرگ می شود؟

طب اصیل

به گزارش طب اصیل خراسان رضوی نتایج بررسی های اخیر نشان می دهد، افرادی که بزرگسالی را با شاخص توده بدنی (BMI) نرمال شروع می کنند و در اواخر زندگی اضافه وزن پیدا می کنند، اما هیچگاه چاق نیستند، عمر طولانی تری دارند. بزرگسالان این گروه، نسبت به افرادی که در طول زندگی BMI آنان در محدوده طبیعی باقی مانده بود، هم عمر طولانی تری داشتند. افرادی که بزرگسالی را با چاقی آغاز کرده بودند و به اضافه وزن هم ادامه دادند، بیشترین میزان مرگ ومیر را داشتند.
به نقل از مدیکال اکسپرس، هوی ژنگ، محقق اصلی و دانشیار جامعه شناسی در دانشگاه ایالتی اوهایو اظهار داشت: تأثیر افزایش وزن بر مرگ ومیر پیچیده است و به زمان و میزان افزایش وزن و محل شروع BMI بستگی دارد. نکته مهم برای افرادی است که از اوایل بزرگسالی وزن طبیعی دارند و در طول زندگی مقدار متوسطی افزایش وزن پیدا می کنند و در سالهای بعدی زندگی وارد گروه اضافه وزن می شوند، درواقع این مسیر احتمال عمر طولانی را زیاد می کند.
نتایج مشابهی در دو نسل از شرکت کنندگان (اغلب سفیدپوست) مطالعه قلب Framingham پیدا شد، این تحقیق دهه ها شرح حال ساکنان شهری در ماساچوست و فرزندان آنان را دنبال می کرد اما نتایج این بررسی برای نسل جوان روند نگران کننده ای را نشان داده است که زودتر از والدین خود، اضافه وزن پیداکرده و چاق می شوند و همین مبحث در آنان سبب افزایش احتمال مرگ ومیر ناشی از افزایش چاقی است.
محققان از داده های در ارتباط با ۴۵۷۶ نفر در گروه اصلی مطالعه قلب Framingham و ۳۷۵۳ فرزند آنان استفاده کردند. مطالعه قلب در سال ۱۹۴۸ شروع شد و شرکت کنندگان تا سال ۲۰۱۰ و از ۱۹۷۱ تا ۲۰۱۴ فرزندان آنان پیگیری شدند.
ژنگ اظهار داشت: در انتها مطالعه حدودا همه اعضاء گروه اصلی فوت کردند. ازاین رو نتایج این بررسی می تواند روند BMI در تمام بزرگسالان را نشان دهد و نسبت به مطالعات گذشته درباره چگونگی ارتباط چاقی با مرگ ومیر تخمین دقیق تری را عرضه کند.
محققان در هر دو نسل داده های در ارتباط با افراد ۳۱ تا ۸۰ ساله را بررسی کردند. معیار اصلی BMI بود که بر مبنای قد و وزن فرد و برای طبقه بندی افراد بعنوان کم وزن، وزن طبیعی و اضافه وزن بعنوان قاعده سرانگشتی مورداستفاده قرار می گیرد.
آنان طی سال ها بعد از تجزیه وتحلیل داده ها در مورد چگونگی تغییر BMI شرکت کنندگان دریافتند: به طورکلی نسل های قدیمی یکی از هفت مسیر BMI را در طول زندگی خود دنبال می کنند. نسل جوان ۶ مسیر داشت.
محققان بعد از کنترل عوامل مختلفی ازجمله سیگار کشیدن، جنسیت، تحصیلات، وضعیت تاهل و بیماری که بر مرگ ومیر تأثیر می گذارد، نحوه ارتباط هر مسیر BMI را با میزان مرگ ومیر محاسبه کردند. در هر دو نسل، افرادی که از وزن طبیعی شروع و در سالهای بعدی زندگی اضافه وزن پیدا کردند، اما هیچگاه چاق نبودند، احتمال عمر طولانی تر را داشتند.
نفرات بعدی که عمر طولانی تر داشتند، افرادی بودند که در طول زندگی در وزن طبیعی باقی ماندند. به دنبال آنان، افرادی که اضافه وزن داشتند اما وزن آنان ثابت مانده و سپس افرادی که در سطح پایین تر از وزن طبیعی بودند، قرار گرفتند. در نسل قدیمی، افرادی که اضافه وزن داشتند و لاغر شدند، در رده های بعدی بودند و افرادی که افزایش وزن یافتند و به این افزایش وزن ادامه دادند، کمترین احتمال عمر طولانی را داشتند.
درحالی که هر دو نسل نتایج اساسی یکسانی را نشان دادند، محققان بعضی از روندهای نگران کننده در گروه جوان را کشف کردند.
ژنگ اظهار داشت: سیر بالاتر BMI نسل جوان در سنین بالاتر، نسبت به والدین آنان به سمت بالا حرکت می کند. وی ادامه داد: پیشرفت های پزشکی به این مفهوم است که حالا افراد با چاقی نسبت به گذشته عمر طولانی تری دارند، اما در این بررسی، مشکل برای نسل جوان است.
ژنگ اظهار داشت: اگر در نسل های مختلف خطرات مرگ ومیر در رابطه با مسیر چاقی کاهش یافته باشد، سهم آنان در مرگ ومیر جمعیت در گروه فرزندان از ۵.۴ درصد در گروه اصلی به ۶.۴ درصد افزایش یافته است. «علت این است که افراد بیشتری در راه چاقی در گروه فرزندان قرار دارند.»
این تحقیق یافته های محققان در سال ۲۰۱۳ را پیگیری و بررسی نموده است. محققان دریافتند، افرادی که در ۵۰ سالگی اندکی اضافه وزن داشتند، اما وزن خویش را ثابت نگه داشتند، در ۱۹ سال آینده احتمال عمر طولانی تر را داشتند.
ژنگ اظهار داشت: «در حال حاضر با این بررسی، اطلاعات بیشتری در مورد روند وزن اوایل زندگی و چگونگی ارتباط آن با مرگ ومیر داریم. »
این مطالعه به صورت آنلاین در مجله آمریکایی Epidemiology منتشرشده است.

منبع: